11 Eylül 2015 Cuma

Bir Köşede Dursun...

Hayatımın bir döneminde kim ne dersin ciddiye alıyor, onların önerdikleri gibi bir insan olmaya çalışıyordum,delilik!İnsan kendine kendini sevdirmeyi  bırakıp, başkalarına sevdirmeye çalışır mı kendini?Hem de ne sevdirme!Herkesin dertleri tasalarıyla ilgilen Güzin Abla gibi ortalıkta gez ama bir derdin tasan olduğunda ciddiye alınma.Uzun bir zaman böyle devam etti  bu ,olayı o kadar içselleştirmişim ki farkında değilim kukla olduğumun ,yüzüm de bir maskeyle gezdiğimin.Sonra dedim ki 'Bırak ne halleri varsa görsünler ,yeter artık!'Kendi hayatımı yaşamaya enerjim kalmıyordu. O zaman da sen değiştin olayı baş gösterdi tabi. Düşünebiliyor musunuz insan kendi kendine bir süre geçirmek istediğinde ve bir nebze anlaşılmayı düşündüğünde  bu konuşma yapılıyor sana .Hobaaa başa döndük! Sorunum; problemlerle ilgilenmek, onları dinlemek değildi.Her zaman sevmişimdir yardımcı olmayı insanlara ama sizin sırlarınız ortalıkta faklı versiyonlarda dolaşmaya başladığında-ve bunu tabi ki en son siz duyuyorsunuz- ya da siz bir şey anlatırken acı tatlı yanında olmaya çalıştığınız bir insan sizi dinlemediğinde en büyük hatanın,hayatımın ilerleyen safhalarında yanımda istemediğim onca insanla muhatap olmak olduğunun farkına varıyorsunuz.. Fikirlerine zerre önem vermeyeceğim insanların tavsiyelerini bu kadar ciddiye almamalıydım,kendimden uzak düşmemeliydim.Koyun sürüsü fikrinden hiç haz almayan ben ,ağzımı açıp bir şey söylemek için çırpınırken sustum en kötüsü de.En sonunda yavaş yavaş uzaklaştım o insanlardan,incitmemeye çalışarak.
Hayliyle girdiğim yeni ortamlarda hemen bir duvar ördüm kendime,incitilmekten kaçıyordum .Tabi bu bahsettiğim somurtuyorum etrafta,kimseyle konuşmuyorum değil.Sadece bazı şeyleri çok güvendiğim ve sevdiğim insanlara anlatmayı öğrendim.İnsanlarla yüzeysel olduğunda kırılma ihtimalin yarıya iniyor..(Çok sevdiğim ve seveceğim bir insanla tanıştım duvarlarım bu denli aşılmazken.Beni sevebilir misin ,dedi.Naif ruhlu birinin naif ruhlu cümleleri.Anlaşılmayı özlüyor insan o denli uzun aradan sonra. Duvarlarımı yıktım ona karşı,anladı beni.Yardımcı oldu yaralarımı sarmama.İşte öğütlerini dinlediğim nadir insanlardan biri de o. Bu yazı hem onu özlediğimden ,yan yana geldik mi ölümüne konuşmayı,içtiğimiz bir kahvenin kırk yıllık hatırını hem de kendimi kısacık da olsa anlatma ihtiyacı içimde hasıl olduğundan yazıyorum bir yerde de)
 Şimdilerde yüzeysel olmak için çaba dahi sarf etmiyorum,kendiliğinden kalbimi ısındığı insanlarla paylaşıyorum hayatımı.Devamı ortaya karışık oluyor işte.. Benim ve düşüncelerimin  ortada çarçur ettiklerine çok şahit oldum. Kalbimi sigortalıyorum böylece.İnsana insan olduğu için önem veririm o ayrı,iyiniyetle yaklaşmaya çabalarım ama kalbimin ısınmadığı insanla yakın olmamaya özen gösteririm. Kendi kendine büyütme diyenlerde oldu.Ne yapabilirim ben ince eler sık dokurum.Nasıl davranırsan öyle karşılık görmek istiyorsun,bundan da vazgeçmeye çalışıyorum şimdilerde.
Bu yazıyı yazmamın diğer bir sebebi de geçmişte birinin  'Olduğu gibi değilsin' tarzında bir şey demesi oldu burada.O kadar uzun süre düşündüm ki gerçekten yapmacık mıyım ben diye?Halbuki buraya içimden nasıl gelirse öyle yazıyordum,gizleme ihtiyacı duymadan.Sonra kendime dedim ki ''Bilakis olduğum gibiyim efendim ,sadece yaralarımı sermem ortalık yere,tecrübeler insanı emiyor bir süre sonra..'' Bunu yazmasam kaç yıl daha büyüyecekti kim bilir içimde. Yaralarım var,onları yavaş yavaş sarmaya çalışıyorum,buraya da kendimi mutlu hissettiğimde yazıyorum diye böyle bir yorumu hak etmemiştim sanırım,neyse çok da mühim değil,isteyen istediği gibi düşünebilir,saygı duyarım.
İşte böyle..Rahatlamış hissediyorum şu anda:D Aklımdan geçenleri olduğu gibi yazdığım bir yazı oldu.bir köşede dursun en iyisi..
Kendinize iyi bakın,mutlu kalın dert ortaklarım..

13 yorum:

  1. Günler akıp gittikçe bazı insanlar değişiyor ya. Değişmek değil o, farkındalığı artıyor insanın. -Bir de gerçekten değişenler var, ayrı mevzu- Umarım çok geç olmadan bende fark ederim bazı şeyleri.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet çok haklısın mesele farkındalık sanırım..Bazen can yakıyor tabi bu fark etme durumu,senin canın çok yanmaz umarım kuzum:)Yorumun için teşekkürler Febris'im^^

      Sil
  2. Merhabalar,
    İltifatlarınız için teşekkür ediyorum,beni çok mutlu ettiniz.:)
    Çekilişi inceleyeceğim en kısa zamanda,iyi günler..

    YanıtlaSil
  3. Okurken "evet bende" demedim dersem yalan olur. İçimdeki duyguları anlatmışsın çok güzel bir şekilde

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu güzel ,gülümseten yorumun için teşekkür ediyorum,mutlu kal:)

      Sil
  4. Sanırım herkesin başkalarının düşüncelerini fazla ciddiye aldığı dönemi oluyor. Ve sanırım çoğu insan dediğin gibi sonunda kendi öneminin ve ne kadar özel olduğunun farkına varıyor. Herkesin kendini bulacağı hoş bir yazı olmuş. Sevgiler Yaz yağmuru. ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumun için çok teşekkürler,ben de senin gibi düşünüyorum,sadece keşke insanların düşüncelerini ciddiye aldığımız
      o dönemin kırgınlıkları da onunla beraber geçip gitseydi.:D Mutlu kal^^

      Sil
  5. Sana bu yazıyı yazdıran insanı bulabilmene çok sevindim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet çok şanslıydım böyle iyi bir dost edindiğim için,teşekkür ederim:))Mutlu kal^^

      Sil
  6. Ya ne naifsiniz. Benim gibi olan birine rastlamam çok hoş bir tesadüf sizi iki gündür takip ediyorum çoğu yazınızı okudum. Benim gibi duygularınızı yazıyor şiir bırakıyor şarkı bırakıyorsunuz. Sizi ve blogunuzu sevdim. Müsait bir zamanda banada gelin. Hoş sefa gelirsiniz. Yorum da bırakırsanix tadından yenmez
    . Hoşçakalin insaAllah ❤😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoşgeldiniz,mutluluk getirdiniz öncelikle:)Güzel ve sıcacık yorumunuz için ayrıca teşekkür ederim..Davete icabet etmemek olmaz efenim,mutlu kalın:)

      Sil